συμφοβώ

-έω, Α

1. φοβίζω επίσης

2. παθ. συμφοβοῡμαι, -έομαι

φοβάμαι συγχρόνως («προσπεσόντων αὐτῶν ξυνεφοβήθη καὶ ἡ πρώτη φυλακή», Θουκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + φοβῶ «φοβίζω»].